Juan Maria Uriarte monsinorea, funtsean, Jainkoaren gizona izan da. Bere ministerioari eskuzabaltasunez, zintzotasunez, intentsitatez emana dagoen gizona. Uste dut apaiz askok eta bere bizitza luzean ezagutu duten jende askok partekatuko genukeela, zalantzarik gabe, bera beti izan dela guretzat Aita, anaia eta lagun bat bezala. Monsinore Uriartek beti maite izan zuen Eliza. Bere elizbarrutiez kezkaturik, bere herriaz ere arduratu zen, beti krisian dagoen herria, beti bilaketa berrietan. Inoiz ez zion beldurrik izan errealitatearekin eta arazoekin konprometitzeari, etorkizun ebanjeliko zintzo eta orekatu batetik. Ministerioari deitu zion harengan zuen konfiantza erradikalak bere bizitza gotzain eta Itxaropenaren zerbitzari gisa eratu zuen. Ez zen perfektua izan, baina badakit beti bilatu zuela bere konbertsioa. Barruko bizitza eta etengabeko otoitza zaintzearen garrantzia irakatsi zidan, apaiz ororen bizitzan hain beharrezkoena dena. Apezpiku zela, bere gomendio bakarra izan zen denak beti maitatzea, edozein zirkunstantziaz haratago. Aitaren etxean egun batez berriro elkar ikustearen itxaropenarekin, Jainkoari bere bizitzagatik eta bere testigantzagatik Eskerrak ematea besterik ez zait geratzen. Atseden hartu Bakean, nire aita, anaia eta lagun On Juan Mari.

+ Fernando Prado Ayuso

Donostiako Gotzaina